Вистинската приказна
Овој текст е базиран на вистинска приказна. По Втората светска војна, во Југославија, од високи инстанции од Белград, во Македонија доаѓа строго доверлива команда до инстанциите: да се испратат луѓе и голема механизација во напуштен стар рудник, на тромеѓата помеѓу Југославија, Грција и Бугарија. Наредбава е малку чудна бидејќи целото локално население знае дека рудникот го напуштиле некои Французи, уште во 18 век. Копај, копај – ништо. Прашањето е зошто ваква чудна наредба? Одговорот е во архивите на берлинскиот Рајхстаг. Разузнавачките служби на сојузниците, по паѓањето на Третиот Рајх, успеваат да најдат крајно педантно архивирана документација која докажува дека рудникот работел за време на војната. И дека остварувал големи приходи. Кој да се сомнева во германската прецизност!
Што се случило?
Некој од важните и влијателни индустријалци и офицери блиски до Хитлер, за да ги тргнат своите деца од виорот на војната, измислуваат рудник во којшто нивните синови не копаат ништо, а тие го плаќаат, во Берлин, тоа што не е ископано.
Оваа драма му ја посветувам на мојот дедо Ристо Дуковски
ИЗГУБЕНИ ГЕРМАНЦИ ИЛИ, ЛОВ НА ПЕПЕРУШКИ
Дејан Дуковски
Актерска екипа
Тони Михајловски – Ото
Камка Тоциновски – Марија Лили Марлен Дитрих
Јордан Симонов – Адолф
Јовица Михајловски – Бењамин
Никола Ристановски – Кристијан
Звездана Ангеловска – Винченцо
Оливер Митковски – Рик
Емил Рубен – Тито
Сања Арсовска – Војничко радио Белград
Техничка екипа
Сценограф: Виктор Михајлов
Костимограф: Бојана Никитовиќ
Кореограф: Кренаре-Кери Невзати
Автор на плакат: Срѓан Јаниќијевиќ
Вокален тренер: Ана Христова
Помошник на режисерот: Јане Спасиќ
Продуценти: Виктор Рубен и Симона Угриновска
Асс. на режисерот (волонтери): Драгана Стојчевска, Милош Андоновски, Ангелчо Илиевски (*студенти на ФДУ по режија во класата на проф. Слободан Унковски)